wrzesień 2023 - Osasuna

Choroba wieńcowa

Choroba wieńcowa jest to stan, w którym dochodzi do niedokrwienia mięśnia sercowego spowodowanego przez zwężenie lub zablokowanie tętnic wieńcowych. Tętnice wieńcowe są to naczynia krwionośne, które doprowadzają krew bogatą w tlen i substancje odżywcze do serca. Jeśli przepływ krwi przez te tętnice jest ograniczony lub zatrzymany, komórki mięśnia sercowego nie otrzymują wystarczającej ilości tlenu i mogą ulec uszkodzeniu lub obumrzeć. Choroba wieńcowa jest jedną z najczęstszych i najgroźniejszych chorób układu krążenia, która może prowadzić do poważnych powikłań, takich jak zawał serca, niewydolność serca, arytmię czy nagłą śmierć sercową.

Przyczyny choroby wieńcowej

Główną przyczyną choroby wieńcowej jest miażdżyca, czyli proces chorobowy polegający na odkładaniu się złogów tłuszczowych (tzw. blaszek miażdżycowych) na ścianach tętnic. Blaszki miażdżycowe powodują zwężenie światła tętnic, utratę ich elastyczności i sprężystości oraz zwiększenie ryzyka powstania zakrzepów. Miażdżyca rozwija się stopniowo przez wiele lat i jest związana z wieloma czynnikami ryzyka, takimi jak:

  • nieprawidłowa dieta bogata w tłuszcze nasycone, cholesterol i cukry proste
  • brak aktywności fizycznej
  • palenie tytoniu
  • nadwaga i otyłość
  • nadciśnienie tętnicze
  • cukrzyca
  • zaburzenia lipidowe (np. podwyższony poziom cholesterolu LDL lub triglicerydów)
  • predyspozycje genetyczne
  • płeć męska
  • wiek powyżej 45 lat u mężczyzn i 55 lat u kobiet
  • stres.

Objawy choroby wieńcowej mogą być różne w zależności od stopnia zaawansowania choroby, nasilenia niedokrwienia mięśnia sercowego i indywidualnej wrażliwości pacjenta. Najczęstszym objawem choroby wieńcowej jest dławica piersiowa, czyli ból lub dyskomfort w klatce piersiowej, który pojawia się podczas wysiłku fizycznego, stresu emocjonalnego lub zimna i ustępuje po odpoczynku lub przyjęciu leku rozszerzającego naczynia (np. nitrogliceryny). Ból dławicowy może promieniować do szyi, żuchwy, ramion, pleców lub brzucha. Może być również towarzyszyć przez duszność, potliwość, nudności, wymioty, osłabienie lub lęk.

Innym objawem choroby wieńcowej może być duszność wysiłkowa, czyli trudność w oddychaniu podczas wykonywania codziennych czynności. Duszność wynika z zaburzenia pracy lewej komory serca i zastoiny płucnej. Może się nasilać w nocy lub w pozycji leżącej.

W niektórych przypadkach choroba wieńcowa może przebiegać bezobjawowo lub z atypowymi objawami, takimi jak niestrawność, zgaga, ból brzucha, ból pleców czy zmęczenie. Takie objawy mogą być mylone z innymi schorzeniami i opóźniać rozpoznanie i leczenie choroby wieńcowej.

Ostra postać choroby wieńcowej objawia się jako ostry zespół wieńcowy (OZW), który obejmuje niestabilną dławicę piersiową i zawał mięśnia sercowego. Niestabilna dławica piersiowa to stan, w którym ból dławicowy występuje w spoczynku, jest silniejszy, dłużej trwa lub łatwiej się wywołuje niż zwykle. Zawał mięśnia sercowego to stan, w którym dochodzi do całkowitego zamknięcia tętnicy wieńcowej przez zakrzep i martwicy części mięśnia sercowego. Objawy OZW są podobne do objawów dławicy piersiowej, ale są bardziej intensywne, dłużej utrzymują się i nie ustępują po odpoczynku lub przyjęciu leku. Mogą być również towarzyszyć przez bladość, sinicę, zimne poty, tachykardię, hipotensję, zaburzenia rytmu serca, utratę przytomności lub zgon.

OZW jest stanem zagrożenia życia i wymaga natychmiastowej pomocy medycznej. Im szybciej zostanie podjęte leczenie, tym większa szansa na uratowanie życia i ograniczenie uszkodzenia serca.

Diagnostyka choroby wieńcowej opiera się na wywiadzie lekarskim, badaniu fizykalnym, badaniach laboratoryjnych i obrazowych. W wywiadzie lekarz pyta pacjenta o rodzaj, częstość, nasilenie i okoliczności występowania objawów, o czynniki ryzyka choroby wieńcowej, o choroby współistniejące i przyjmowane leki. W badaniu fizykalnym lekarz ocenia ogólny stan pacjenta, ciśnienie tętnicze, tętno, odgłosy serca i płuc oraz obecność obrzęków kończyn dolnych.

Badania laboratoryjne polegają na pobraniu krwi pacjenta i oznaczeniu poziomu glukozy, cholesterolu, triglicerydów, kreatyniny i innych parametrów biochemicznych. Ważnym wskaźnikiem jest także hemoglobina glikowana (HbA1c), która odzwierciedla średni poziom glukozy we krwi w ciągu ostatnich 2-3 miesięcy. W przypadku podejrzenia OZW wykonuje się także test troponiny, która jest markerem uszkodzenia mięśnia sercowego.

Badania obrazowe służą do oceny budowy i funkcji serca oraz drożności tętnic wieńcowych. Najczęściej stosowanymi badaniami są:

  • elektrokardiogram (EKG) – zapis elektrycznej aktywności serca, który pozwala na wykrycie zaburzeń rytmu serca, niedokrwienia mięśnia sercowego lub zawału
  • echokardiografia (ECHO) – badanie ultrasonograficzne serca, które pozwala na ocenę wielkości i grubości komór i przegród serca, ruchomości ścian mięśnia sercowego oraz pracy zastawek
  • test wysiłkowy – badanie polegające na wykonaniu wysiłku fizycznego (np. na bieżni lub rowerze stacjonarnym) pod kontrolą EKG i ciśnienia tętniczego, które pozwala na ocenę tolerancji wysiłku i reakcji serca na obciążenie
  • scyntygrafia perfuzyjna mięśnia sercowego – badanie polegające na podaniu dożylnym izotopu promieniotwórczego (np. talu lub technetu), który gromadzi się w dobrze ukrwionych obszarach mięśnia sercowego i emituje promieniowanie gamma. Następnie wykonuje się zdjęcia specjalną kamerą gamma, która rejestruje rozkład izotopu w sercu. Badanie pozwala na ocenę przepływu krwi przez tętnice wieńcowe oraz wykrycie obszarów.

A jeśli chcesz zrobić coś dobrego dla siebie i innych, dołącz do naszej akcji badania cukrzycy. Cukrzyca to choroba, która może być przyczyną lub powikłaniem choroby wieńcowej. W naszej akcji możesz wykonać bezpłatny test cukru we krwi i otrzymać poradę lekarską.

ZADZWOŃ (61) 658 53 10

Choroba wieńcowa

Choroba wieńcowa jest to stan, w którym dochodzi do niedokrwienia mięśnia sercowego spowodowanego przez zwężenie lub zablokowanie tętnic wieńcowych. Tętnice wieńcowe są to naczynia krwionośne, które doprowadzają krew bogatą w tlen i substancje odżywcze do serca. Jeśli przepływ krwi przez te tętnice jest ograniczony lub zatrzymany, komórki mięśnia sercowego nie otrzymują wystarczającej ilości tlenu i mogą ulec uszkodzeniu lub obumrzeć. Choroba wieńcowa jest jedną z najczęstszych i najgroźniejszych chorób układu krążenia, która może prowadzić do poważnych powikłań, takich jak zawał serca, niewydolność serca, arytmię czy nagłą śmierć sercową.

Przyczyny choroby wieńcowej

Główną przyczyną choroby wieńcowej jest miażdżyca, czyli proces chorobowy polegający na odkładaniu się złogów tłuszczowych (tzw. blaszek miażdżycowych) na ścianach tętnic. Blaszki miażdżycowe powodują zwężenie światła tętnic, utratę ich elastyczności i sprężystości oraz zwiększenie ryzyka powstania zakrzepów. Miażdżyca rozwija się stopniowo przez wiele lat i jest związana z wieloma czynnikami ryzyka, takimi jak:

  • nieprawidłowa dieta bogata w tłuszcze nasycone, cholesterol i cukry proste
  • brak aktywności fizycznej
  • palenie tytoniu
  • nadwaga i otyłość
  • nadciśnienie tętnicze
  • cukrzyca
  • zaburzenia lipidowe (np. podwyższony poziom cholesterolu LDL lub triglicerydów)
  • predyspozycje genetyczne
  • płeć męska
  • wiek powyżej 45 lat u mężczyzn i 55 lat u kobiet
  • stres.

Objawy choroby wieńcowej mogą być różne w zależności od stopnia zaawansowania choroby, nasilenia niedokrwienia mięśnia sercowego i indywidualnej wrażliwości pacjenta. Najczęstszym objawem choroby wieńcowej jest dławica piersiowa, czyli ból lub dyskomfort w klatce piersiowej, który pojawia się podczas wysiłku fizycznego, stresu emocjonalnego lub zimna i ustępuje po odpoczynku lub przyjęciu leku rozszerzającego naczynia (np. nitrogliceryny). Ból dławicowy może promieniować do szyi, żuchwy, ramion, pleców lub brzucha. Może być również towarzyszyć przez duszność, potliwość, nudności, wymioty, osłabienie lub lęk.

Innym objawem choroby wieńcowej może być duszność wysiłkowa, czyli trudność w oddychaniu podczas wykonywania codziennych czynności. Duszność wynika z zaburzenia pracy lewej komory serca i zastoiny płucnej. Może się nasilać w nocy lub w pozycji leżącej.

W niektórych przypadkach choroba wieńcowa może przebiegać bezobjawowo lub z atypowymi objawami, takimi jak niestrawność, zgaga, ból brzucha, ból pleców czy zmęczenie. Takie objawy mogą być mylone z innymi schorzeniami i opóźniać rozpoznanie i leczenie choroby wieńcowej.

Ostra postać choroby wieńcowej objawia się jako ostry zespół wieńcowy (OZW), który obejmuje niestabilną dławicę piersiową i zawał mięśnia sercowego. Niestabilna dławica piersiowa to stan, w którym ból dławicowy występuje w spoczynku, jest silniejszy, dłużej trwa lub łatwiej się wywołuje niż zwykle. Zawał mięśnia sercowego to stan, w którym dochodzi do całkowitego zamknięcia tętnicy wieńcowej przez zakrzep i martwicy części mięśnia sercowego. Objawy OZW są podobne do objawów dławicy piersiowej, ale są bardziej intensywne, dłużej utrzymują się i nie ustępują po odpoczynku lub przyjęciu leku. Mogą być również towarzyszyć przez bladość, sinicę, zimne poty, tachykardię, hipotensję, zaburzenia rytmu serca, utratę przytomności lub zgon.

OZW jest stanem zagrożenia życia i wymaga natychmiastowej pomocy medycznej. Im szybciej zostanie podjęte leczenie, tym większa szansa na uratowanie życia i ograniczenie uszkodzenia serca.

Diagnostyka choroby wieńcowej opiera się na wywiadzie lekarskim, badaniu fizykalnym, badaniach laboratoryjnych i obrazowych. W wywiadzie lekarz pyta pacjenta o rodzaj, częstość, nasilenie i okoliczności występowania objawów, o czynniki ryzyka choroby wieńcowej, o choroby współistniejące i przyjmowane leki. W badaniu fizykalnym lekarz ocenia ogólny stan pacjenta, ciśnienie tętnicze, tętno, odgłosy serca i płuc oraz obecność obrzęków kończyn dolnych.

Badania laboratoryjne polegają na pobraniu krwi pacjenta i oznaczeniu poziomu glukozy, cholesterolu, triglicerydów, kreatyniny i innych parametrów biochemicznych. Ważnym wskaźnikiem jest także hemoglobina glikowana (HbA1c), która odzwierciedla średni poziom glukozy we krwi w ciągu ostatnich 2-3 miesięcy. W przypadku podejrzenia OZW wykonuje się także test troponiny, która jest markerem uszkodzenia mięśnia sercowego.

Badania obrazowe służą do oceny budowy i funkcji serca oraz drożności tętnic wieńcowych. Najczęściej stosowanymi badaniami są:

  • elektrokardiogram (EKG) – zapis elektrycznej aktywności serca, który pozwala na wykrycie zaburzeń rytmu serca, niedokrwienia mięśnia sercowego lub zawału
  • echokardiografia (ECHO) – badanie ultrasonograficzne serca, które pozwala na ocenę wielkości i grubości komór i przegród serca, ruchomości ścian mięśnia sercowego oraz pracy zastawek
  • test wysiłkowy – badanie polegające na wykonaniu wysiłku fizycznego (np. na bieżni lub rowerze stacjonarnym) pod kontrolą EKG i ciśnienia tętniczego, które pozwala na ocenę tolerancji wysiłku i reakcji serca na obciążenie
  • scyntygrafia perfuzyjna mięśnia sercowego – badanie polegające na podaniu dożylnym izotopu promieniotwórczego (np. talu lub technetu), który gromadzi się w dobrze ukrwionych obszarach mięśnia sercowego i emituje promieniowanie gamma. Następnie wykonuje się zdjęcia specjalną kamerą gamma, która rejestruje rozkład izotopu w sercu. Badanie pozwala na ocenę przepływu krwi przez tętnice wieńcowe oraz wykrycie obszarów.

A jeśli chcesz zrobić coś dobrego dla siebie i innych, dołącz do naszej akcji badania cukrzycy. Cukrzyca to choroba, która może być przyczyną lub powikłaniem choroby wieńcowej. W naszej akcji możesz wykonać bezpłatny test cukru we krwi i otrzymać poradę lekarską.

ZADZWOŃ (81) 460 38 10

Hemoglobina glikowana

Hemoglobina glikowana jest to białko, które powstaje w wyniku łączenia się glukozy z hemoglobiną. Hemoglobina jest to czerwony barwnik krwi, który przenosi tlen do komórek organizmu. Glukoza jest to cukier, który jest głównym źródłem energii dla komórek. Hemoglobina glikowana odzwierciedla średni poziom glukozy we krwi w ciągu ostatnich 2-3 miesięcy. Badanie poziomu hemoglobiny glikowanej jest ważne dla osób chorujących na cukrzycę, ponieważ pozwala ocenić skuteczność leczenia i zapobiegać powikłaniom cukrzycowym.

Aby zbadać poziom hemoglobiny glikowanej, należy pobrać krew z żyły lub z palca. Badanie można wykonać w laboratorium lub w domu za pomocą specjalnego urządzenia (glukometru). Badanie nie wymaga specjalnego przygotowania i może być wykonane o dowolnej porze dnia. Zaleca się, aby osoby chorujące na cukrzycę wykonywały badanie co 3-6 miesięcy.

Wynik badania hemoglobiny glikowanej jest wyrażany w procentach lub w milimolach na mol (mmol/mol). Normy hemoglobiny glikowanej mogą się różnić w zależności od metody oznaczania i laboratorium, dlatego należy zawsze sprawdzać zakres referencyjny podany na wyniku badania. Ogólnie przyjmuje się, że prawidłowy poziom hemoglobiny glikowanej dla osób zdrowych wynosi około 4-6%, a dla osób chorujących na cukrzycę poniżej 7% . Im niższy jest poziom hemoglobiny glikowanej, tym lepsza jest kontrola cukrzycy i tym mniejsze jest ryzyko powikłań. Im wyższy jest poziom hemoglobiny glikowanej, tym gorsza jest kontrola cukrzycy i tym większe jest ryzyko powikłań .

Hemoglobina glikowana jest to ważny wskaźnik stanu zdrowia osób chorujących na cukrzycę. Dlatego warto regularnie badać jej poziom i dążyć do jego obniżenia poprzez odpowiednią dietę, leki i aktywność fizyczną. Jeśli masz jakieś pytania lub wątpliwości dotyczące badania hemoglobiny glikowanej, skonsultuj się ze swoim lekarzem lub diabetologiem .

Jeśli chcesz sprawdzić swój poziom cukru we krwi,

zapraszamy do naszej przychodni Centrum Medycznym OSASUNA.

 Oferujemy bezpłatny pomiar cukru. Pomiar jest szybki, prosty i bezbolesny.

Wystarczy, że zgłosisz się do recepcji i poprosisz o badanie. Nie musisz mieć skierowanie wystarczy być na czczo. Badanie poziomu cukru we krwi jest ważne dla osób z podejrzeniem lub rozpoznaniem cukrzycy, ale także dla osób zdrowych, które chcą dbać o swoje zdrowie i zapobiegać chorobom metabolicznym.

 Nie zwlekaj i skorzystaj z naszej oferty już dziś!

Hemoglobina glikowana

Hemoglobina glikowana jest to białko, które powstaje w wyniku łączenia się glukozy z hemoglobiną. Hemoglobina jest to czerwony barwnik krwi, który przenosi tlen do komórek organizmu. Glukoza jest to cukier, który jest głównym źródłem energii dla komórek. Hemoglobina glikowana odzwierciedla średni poziom glukozy we krwi w ciągu ostatnich 2-3 miesięcy. Badanie poziomu hemoglobiny glikowanej jest ważne dla osób chorujących na cukrzycę, ponieważ pozwala ocenić skuteczność leczenia i zapobiegać powikłaniom cukrzycowym.

Aby zbadać poziom hemoglobiny glikowanej, należy pobrać krew z żyły lub z palca. Badanie można wykonać w laboratorium lub w domu za pomocą specjalnego urządzenia (glukometru). Badanie nie wymaga specjalnego przygotowania i może być wykonane o dowolnej porze dnia. Zaleca się, aby osoby chorujące na cukrzycę wykonywały badanie co 3-6 miesięcy.

Wynik badania hemoglobiny glikowanej jest wyrażany w procentach lub w milimolach na mol (mmol/mol). Normy hemoglobiny glikowanej mogą się różnić w zależności od metody oznaczania i laboratorium, dlatego należy zawsze sprawdzać zakres referencyjny podany na wyniku badania. Ogólnie przyjmuje się, że prawidłowy poziom hemoglobiny glikowanej dla osób zdrowych wynosi około 4-6%, a dla osób chorujących na cukrzycę poniżej 7% . Im niższy jest poziom hemoglobiny glikowanej, tym lepsza jest kontrola cukrzycy i tym mniejsze jest ryzyko powikłań. Im wyższy jest poziom hemoglobiny glikowanej, tym gorsza jest kontrola cukrzycy i tym większe jest ryzyko powikłań .

Hemoglobina glikowana jest to ważny wskaźnik stanu zdrowia osób chorujących na cukrzycę. Dlatego warto regularnie badać jej poziom i dążyć do jego obniżenia poprzez odpowiednią dietę, leki i aktywność fizyczną. Jeśli masz jakieś pytania lub wątpliwości dotyczące badania hemoglobiny glikowanej, skonsultuj się ze swoim lekarzem lub diabetologiem .

Jeśli chcesz sprawdzić swój poziom cukru we krwi,

zapraszamy do naszej przychodni Centrum Medycznym OSASUNA.

 Oferujemy bezpłatny pomiar cukru. Pomiar jest szybki, prosty i bezbolesny.

Wystarczy, że zgłosisz się do recepcji i poprosisz o badanie. Nie musisz mieć skierowanie wystarczy być na czczo. Badanie poziomu cukru we krwi jest ważne dla osób z podejrzeniem lub rozpoznaniem cukrzycy, ale także dla osób zdrowych, które chcą dbać o swoje zdrowie i zapobiegać chorobom metabolicznym.

 Nie zwlekaj i skorzystaj z naszej oferty już dziś!

Hipoglikemia

Hipoglikemia to stan, w którym poziom glukozy we krwi spada poniżej normy, czyli 70 mg/dl. Jest to niebezpieczne dla organizmu, ponieważ glukoza jest głównym źródłem energii dla mózgu i innych narządów. Hipoglikemia może mieć różne przyczyny, ale najczęściej występuje u osób chorych na cukrzycę, które stosują insulinę lub leki obniżające poziom cukru. W tym artykule przedstawimy objawy, leczenie i zapobieganie hipoglikemii.

Objawy hipoglikemii mogą być różne w zależności od stopnia spadku glukozy we krwi i indywidualnej wrażliwości organizmu. Najczęstsze objawy to:

– uczucie głodu, drżenie rąk, potliwość, bladość skóry

– kołatanie serca, niepokój, nerwowość

– ból głowy, nudności, zawroty głowy

– zaburzenia widzenia, mowy i koncentracji

– splątanie, dezorientacja, agresja lub apatia

– utrata przytomności, drgawki, śpiączka

Objawy te mogą się pojawić nagle lub stopniowo. Mogą być także maskowane przez inne choroby lub leki. Dlatego ważne jest regularne mierzenie poziomu cukru we krwi i reagowanie na pierwsze oznaki niedocukrzenia.

Leczenie hipoglikemii polega na szybkim podaniu glukozy do organizmu. W zależności od stanu pacjenta można to zrobić w następujący sposób:

– jeśli pacjent jest przytomny i może samodzielnie połknąć, należy podać mu coś słodkiego do jedzenia lub picia, np. cukierki, sok owocowy, napój gazowany

– jeśli pacjent jest nieprzytomny lub ma trudności z połykaniem, należy podać mu glukagon w zastrzyku podskórnym lub domięśniowym; glukagon to hormon, który pobudza wątrobę do uwalniania glukozy do krwi

– jeśli pacjent nie ma dostępu do glukagonu lub nie reaguje na niego, należy wezwać pogotowie ratunkowe i podać mu glukozę dożylnie.

Po ustąpieniu objawów hipoglikemii należy zjeść posiłek bogaty w węglowodany złożone, np. chleb, makaron, ryż. To zapobiegnie ponownemu spadkowi cukru we krwi.

Zapobieganie hipoglikemii jest bardzo ważne dla utrzymania dobrego stanu zdrowia i jakości życia. Oto kilka sposobów na uniknięcie niedocukrzenia:

– regularnie mierzyć poziom cukru we krwi i dostosowywać dawkę insuliny lub leków przeciwcukrzycowych

– jeść regularnie i zrównoważenie posiłki bogate w węglowodany złożone, białko i tłuszcze

– unikać nadmiernego spożycia alkoholu i innych substancji wpływających na metabolizm glukozy

– uprawiać aktywność fizyczną z umiarem i pod kontrolą lekarza

– nosić ze sobą coś słodkiego do jedzenia lub picia w razie nagłego spadku cukru

– informować rodzinę, znajomych i pracowników o swojej chorobie i sposobach postępowania w przypadku hipoglikemii

– nosić identyfikator diabetyka lub bransoletkę z informacją o swojej chorobie i lekach

Hipoglikemia jest poważnym stanem, który może zagrażać życiu. Dlatego należy znać jej objawy, leczenie i zapobieganie. Pamiętaj, że regularna kontrola poziomu cukru we krwi i odpowiednie leczenie cukrzycy są kluczowe dla utrzymania zdrowia i dobrego samopoczucia.

Dlatego zapraszamy do
Naszego Centrum Medycznego OSASUNA
zbadaj cukier za darmo bez skierowania
Zadzwoń dowiedz się więcej (61) 658 53 10

Hipoglikemia

Hipoglikemia to stan, w którym poziom glukozy we krwi spada poniżej normy, czyli 70 mg/dl. Jest to niebezpieczne dla organizmu, ponieważ glukoza jest głównym źródłem energii dla mózgu i innych narządów. Hipoglikemia może mieć różne przyczyny, ale najczęściej występuje u osób chorych na cukrzycę, które stosują insulinę lub leki obniżające poziom cukru. W tym artykule przedstawimy objawy, leczenie i zapobieganie hipoglikemii.

Objawy hipoglikemii mogą być różne w zależności od stopnia spadku glukozy we krwi i indywidualnej wrażliwości organizmu. Najczęstsze objawy to:

– uczucie głodu, drżenie rąk, potliwość, bladość skóry

– kołatanie serca, niepokój, nerwowość

– ból głowy, nudności, zawroty głowy

– zaburzenia widzenia, mowy i koncentracji

– splątanie, dezorientacja, agresja lub apatia

– utrata przytomności, drgawki, śpiączka

Objawy te mogą się pojawić nagle lub stopniowo. Mogą być także maskowane przez inne choroby lub leki. Dlatego ważne jest regularne mierzenie poziomu cukru we krwi i reagowanie na pierwsze oznaki niedocukrzenia.

Leczenie hipoglikemii polega na szybkim podaniu glukozy do organizmu. W zależności od stanu pacjenta można to zrobić w następujący sposób:

– jeśli pacjent jest przytomny i może samodzielnie połknąć, należy podać mu coś słodkiego do jedzenia lub picia, np. cukierki, sok owocowy, napój gazowany

– jeśli pacjent jest nieprzytomny lub ma trudności z połykaniem, należy podać mu glukagon w zastrzyku podskórnym lub domięśniowym; glukagon to hormon, który pobudza wątrobę do uwalniania glukozy do krwi

– jeśli pacjent nie ma dostępu do glukagonu lub nie reaguje na niego, należy wezwać pogotowie ratunkowe i podać mu glukozę dożylnie.

Po ustąpieniu objawów hipoglikemii należy zjeść posiłek bogaty w węglowodany złożone, np. chleb, makaron, ryż. To zapobiegnie ponownemu spadkowi cukru we krwi.

Zapobieganie hipoglikemii jest bardzo ważne dla utrzymania dobrego stanu zdrowia i jakości życia. Oto kilka sposobów na uniknięcie niedocukrzenia:

– regularnie mierzyć poziom cukru we krwi i dostosowywać dawkę insuliny lub leków przeciwcukrzycowych

– jeść regularnie i zrównoważenie posiłki bogate w węglowodany złożone, białko i tłuszcze

– unikać nadmiernego spożycia alkoholu i innych substancji wpływających na metabolizm glukozy

– uprawiać aktywność fizyczną z umiarem i pod kontrolą lekarza

– nosić ze sobą coś słodkiego do jedzenia lub picia w razie nagłego spadku cukru

– informować rodzinę, znajomych i pracowników o swojej chorobie i sposobach postępowania w przypadku hipoglikemii

– nosić identyfikator diabetyka lub bransoletkę z informacją o swojej chorobie i lekach

Hipoglikemia jest poważnym stanem, który może zagrażać życiu. Dlatego należy znać jej objawy, leczenie i zapobieganie. Pamiętaj, że regularna kontrola poziomu cukru we krwi i odpowiednie leczenie cukrzycy są kluczowe dla utrzymania zdrowia i dobrego samopoczucia.

Dlatego zapraszamy do udziału
w Naszej AKCJI ZBADAJ CUKIER W CZWARTEK
za darmo, bez skierowania
w Przychodnia Jastków Centrum Medycznego OSASUNA
czwartek od 8.00-12.00
Zadzwoń dowiedz się więcej (81) 460 38 10.

Program Profilaktyka 40 plus

Program Profilaktyka 40 plus to inicjatywa Ministerstwa Zdrowia, która ma na celu poprawę stanu zdrowia Polaków i Polek po 40 roku życia. Program oferuje bezpłatne badania profilaktyczne, które pozwalają na wczesne wykrycie i zapobieganie wielu chorobom i zaburzeniom. Ministerstwo Zdrowia zapowiedziało, że program będzie modyfikowany, by zachęcić do niego jak najwięcej osób.

Aby skorzystać z programu, należy wypełnić ankietę przychodząc do Przychodnia Jastków Centrum Medyczne Osasuna lub online na swoim Internetowym Koncie Pacjenta lub w aplikacji mojeIKP. Ankieta jest dostosowana do płci i wieku osoby zgłaszającej się na badania. Na podstawie odpowiedzi na ankietę, osoba otrzymuje e-skierowanie na badania laboratoryjne, które są dla niej zalecane.

NOWOŚĆ : Osoba może skorzystać z programu ponownie po dwóch miesiącach od poprzednich badań.

Program Profilaktyka 40 plus to szansa na zadbanie o swoje zdrowie i zapewnienie sobie lepszej jakości życia. Warto z niej skorzystać i regularnie się badać, aby uzyskać wiedzę o swoim zdrowiu.

Zapraszamy

Zadzwoń (81) 460 38 10

Hiperglikemia

Hiperglikemia to jest stan, w którym poziom glukozy we krwi jest zbyt wysoki. Glukoza to cukier, który jest głównym źródłem energii dla organizmu. Hiperglikemia może być spowodowana przez wiele czynników, takich jak:

  • Nieprawidłowa dieta, bogata w węglowodany i tłuszcze
  • Niedostateczna ilość insuliny, hormonu produkowanego przez trzustkę, który pomaga glukozie przenikać do komórek
  • Zaburzenia trzustki, takie jak cukrzyca typu 1 lub typu 2
  • Niektóre leki, takie jak sterydy, beta-blokery czy diuretyki
  • Stres, infekcje, urazy lub choroby
    Hiperglikemia może mieć poważne konsekwencje dla zdrowia, jeśli nie jest leczona. Może prowadzić do uszkodzenia nerek, oczu, nerwów, serca i naczyń krwionośnych. Może także spowodować kwasicy ketonowej lub śpiączki hiperglikemicznej, które są stanami zagrożenia życia.
    Objawy hiperglikemii mogą być różne w zależności od stopnia podwyższenia glukozy we krwi. Niektóre z nich to:
  • Nadmierne pragnienie i częste oddawanie moczu
  • Suchość w ustach i skórze
  • Zmęczenie i osłabienie
  • Bóle głowy i zawroty głowy
  • Problemy z widzeniem i koncentracją
  • Utrata masy ciała lub wzrost apetytu
  • Podrażnienie i zmiany nastroju

Aby zapobiec lub leczyć hiperglikemię, należy przestrzegać następujących zasad:

  • Regularnie monitorować poziom glukozy we krwi za pomocą glukometru lub testów laboratoryjnych
  • Stosować się do zaleceń lekarza dotyczących przyjmowania insuliny lub innych leków obniżających cukier
  • Zdrowo się odżywiać, unikając nadmiaru węglowodanów i tłuszczy oraz spożywając odpowiednią ilość białka, błonnika i witamin
  • Uprawiać regularnie aktywność fizyczną, która pomaga spalać glukozę i poprawiać czułość na insulinę
  • Unikać stresu i dbać o dobry sen i relaks
  • Konsultować się z lekarzem w razie wystąpienia jakichkolwiek objawów hiperglikemii lub pogorszenia stanu zdrowia

Hiperglikemia to jest poważny problem zdrowotny, który wymaga świadomości i odpowiedzialności. Pamiętaj, że możesz kontrolować swój poziom cukru we krwi i zapewnić sobie lepszą jakość życia.

Hiperglikemia

Hiperglikemia to jest stan, w którym poziom glukozy we krwi jest zbyt wysoki. Glukoza to cukier, który jest głównym źródłem energii dla organizmu. Hiperglikemia może być spowodowana przez wiele czynników, takich jak:

  • Nieprawidłowa dieta, bogata w węglowodany i tłuszcze
  • Niedostateczna ilość insuliny, hormonu produkowanego przez trzustkę, który pomaga glukozie przenikać do komórek
  • Zaburzenia trzustki, takie jak cukrzyca typu 1 lub typu 2
  • Niektóre leki, takie jak sterydy, beta-blokery czy diuretyki
  • Stres, infekcje, urazy lub choroby
    Hiperglikemia może mieć poważne konsekwencje dla zdrowia, jeśli nie jest leczona. Może prowadzić do uszkodzenia nerek, oczu, nerwów, serca i naczyń krwionośnych. Może także spowodować kwasicy ketonowej lub śpiączki hiperglikemicznej, które są stanami zagrożenia życia.
    Objawy hiperglikemii mogą być różne w zależności od stopnia podwyższenia glukozy we krwi. Niektóre z nich to:
  • Nadmierne pragnienie i częste oddawanie moczu
  • Suchość w ustach i skórze
  • Zmęczenie i osłabienie
  • Bóle głowy i zawroty głowy
  • Problemy z widzeniem i koncentracją
  • Utrata masy ciała lub wzrost apetytu
  • Podrażnienie i zmiany nastroju

Aby zapobiec lub leczyć hiperglikemię, należy przestrzegać następujących zasad:

  • Regularnie monitorować poziom glukozy we krwi za pomocą glukometru lub testów laboratoryjnych
  • Stosować się do zaleceń lekarza dotyczących przyjmowania insuliny lub innych leków obniżających cukier
  • Zdrowo się odżywiać, unikając nadmiaru węglowodanów i tłuszczy oraz spożywając odpowiednią ilość białka, błonnika i witamin
  • Uprawiać regularnie aktywność fizyczną, która pomaga spalać glukozę i poprawiać czułość na insulinę
  • Unikać stresu i dbać o dobry sen i relaks
  • Konsultować się z lekarzem w razie wystąpienia jakichkolwiek objawów hiperglikemii lub pogorszenia stanu zdrowia

Hiperglikemia to jest poważny problem zdrowotny, który wymaga świadomości i odpowiedzialności. Pamiętaj, że możesz kontrolować swój poziom cukru we krwi i zapewnić sobie lepszą jakość życia.

Poznań, ul. Kaliska 21, 📞 +48 61 658 53 10

Jastków, ul. Szkolna 1, 📞 +48 81 460 38 10